Хүндэт 16 настай Арьен,
Пүрэв гарагийн үдээс хойш ээж чинь танай сургууль руу залгана.
Залгаад л байна.
Залгаад л байна.
Дотор чинь пал хийн сандарч санаа зовох чинь мадаггүй. Ээж чинь өмнө нь ингэж хичээлийн чинь үеэр залгаж байгаагүй.
Тэгвэл юуны урьд тайвшир. Гүнзгий амьсгаа ав. Түгшиж зовних хэрэггүй. Бүх юм зүгээр. Бүр зүгээрээс ч илүү зүгээр. Буцааж залгаад ээжээсээ сонсох зүйлдээ чи итгэхгүй. Ийм юм болно гэж чи төсөөлөөгүй байсан юм чинь…

Завсарлагааны хонх дуугарч ээжтэйгээ утсаар ярьснаар чиний амьдрал орвонгоороо өөрчлөгдөнө. Нүд ирмэх зуур. Тэгэхээр ээжтэйгээ ярихын өмнө, энэ бүхэн өрнөхийн өмнө нэг зүйлийг би чамд захимаар байна. Санаж яв. Талбай дээр гаргадаг дайчин тэмцэгч махруу зангаа хэзээ ч битгий өөрчил. Үргэлж өсөн дэвжиж урагшлахын төлөө зүтгэ. Оргил өөд. Шилдгийн шилдэг болохын төлөө.
Ойлгосон уу?!
Ирж буй сорилт, саад бартаа бүхнийг давахад энэ зан чинь хэрэг болно.

“Гронингений дасгалжуулагч өглөө над руу залгасан. Чамайг нэгдүгээр баг руу дэвшүүлж байгаа юм байна” гэж ээж чинь хэлнэ.
Итгэмээргүй. Гайхалтай. Тийм биз?
Чи дөнгөж 16-тай. Гронингений академид элсээд дөрөвхөн жил л болж байсан үе.
18 жилийн тэртээх энэ үйл явдлыг би саяхнаас эргэн дурсаж, өнгөрсөн болоод ирээдүйнхээ тухай ихийг бодон эргэцүүлэх болсон. Би одоо 34-тэй. Мэргэжлийн тамирчны хувиар 18 дахь улирлаа эхлүүлээд байна. Гэрээ минь дуусахад ганцхан жилийн хугацаа үлдсэн учир магадгүй энэ миний мэргэжлийн замналын сүүлийн улирал ч байж болно. Хэн мэдэх билээ.
Замын эцэс ойртож, хөшиг хаагдах дөхөхөд хүмүүс өнгөрснөө эргэн дурсдаг. Яаж энэ бүгдийг эхлүүлснээ. Хэрхэн анхны алхмыг хийснээ. Миний хувьд хөлбөмбөг зүгээр нэг зугаа цэнгэл, тоглоом байхаа больсон тэр мөч.

Гронингений үндсэн багт уригдан дэвшсэнээр энэ бүхэн эхэлсэн. Тэнд чи өөрийгөө хэн болох, юу чаддагийг батлан харуулснаар ПСВ, тэгээд Челсид тоглох үүд хаалгыг өмнөө нээнэ. 20 насандаа чи премьер лигт, английн аварга багийн төлөө тоглох болно.
Босс нь хэн гээч?
Жозе Моуринью.
Чи байгаа бүхнээ дайчилж, чадах бүхнээ шавхах ёстой. Португал эрхмийн шаардлагад нийцэж, хүсэж байгаа түвшинд нь хүрэхийн тулд. Өөр зам байхгүй. Жозегийн удирдлага дор байгаа хэн ч ийм хүчлэлт, шахалтанд ордог.

Премьер лигийн өрсөлдөөн амаргүй.
Үүнийг чи ирсэн даруйдаа л мэдэрнэ. Энд бүх юм хурдтай, хатуу өрнөдөг. Нидерландтай адилгүй. Тэсэж үлдэхийн тулд чи ч гэсэн хурдан, хүчтэй, чанга байх ёстой. Жозегийн гарааны 11-т багтахын тулд тоглолт бүрт, бэлтгэл бүрт чи байрлалдаа хамгийн шилдэг нь гэдгээ, бусдаасаа илүү формтой, зүтгэлтэй, сэтгэл зүйтэй гэдгээ үзүүлэх хэрэгтэй болно.

Жозегийн ухаан сийрэг, нүд хурц. Түүнийг аргалж хуурах аргагүй. Сонин хэвлэлээр түүний тухай их зүйл ярьж бичдэг. Үнэн. Жозе ширүүн зантай, шаардлага өндөртэй, нэг шийдвэл буцдаггүй, үг шулуун үйлдэл чигч нэгэн. Гэхдээ юу гээч. Том багт очоод чи ч гэсэн тийм гэдгээ ойлгоно. Тасралтгүй хөгжиж, тогтмол сайжрахыг хүсдэг. Тэгэхээр та хоёр төгс хослол байгаа биз. Талбай дээр гарах тоолондоо чи шилдэг нь байхыг хүсдэгтэй адил тэр ч гэсэн чамайг тийм байхыг шахаж шаардана. Тоглолт, бэлтгэл ялгаагүй. Бэртлээ эдгээж эргэн ирэх явцад чинь хүртэл.

Өмнө нь ингэж соригдож, шүүсээ шахуулж байгаагүй учир чи эхэндээ шантарч, халирах боловч удалгүй хөлөө олж хөрвөжнө. Хүсэл тэмүүлэл, зориг зүрх чинь чухам энд л ирлэгдэж хурцлагдана.
Нуугаад яах вэ. Англи дахь эхлэл чинь тийм төгс байхгүй. Дөнгөж ирээд л улирлын урьдчилсан нөхөрсөг тоглолтонд чи өлмийн ясаа цуулж хоёр сар талбайд гарах боломжгүй болно. Шинэ улирлыг баг чинь дөрөв дараалсан хожилтой эхлүүлж, хүснэгтийн орой өөд үхэх сэхээ үзэн өрсөлдөж байхад чи эмнэлгийн орон дээр хэвтээд л байна. Хийж чадах юу ч үгүй. Гэхдээ энэ бүхэн чамайг сэтгэлээр унагаж, урмыг чинь унтраахгүй. Харин ч хийж бүтээх, хэн гэдгээ харуулах хүслийг чинь улам хүчтэй дүрэлзүүлж бадраана. Жозед. Багийнхандаа. Бас хөгжөөн дэмжигчдэдээ.
Роббен гэж хэн болохыг чи бүгдэд нь харуулахыг хүснэ.
Харуулах ч болно. 72 дахь минутанд. Эвертоны эсрэг Стэмфорд Брижд хожлын гоол оруулж. Баруун жигүүрээр жирийж ороод чи солгой хөлөөрөө хаалгачийг өлгөн гоол хийнэ. Чиний Челсигийн төлөөх анхны гоол. Анхны ялал.

(Баруун талаас орж ирээд солгой хөлөөрөө цохидог энэ техникээ бэлтгэл дээр сайн давтаж гаршуулаарай. Хойшдоо чамд хэрэг болно гэдгийг амлаж байна. Нэрийн хуудас чинь ч болж магадгүй)
Лондонд өнгөрүүлэх гурван жилдээ чи тоглогч болоод хувь хүний хувиар төлөвшиж шинэ шатанд очно. Дэлхийн зэрэглэлийн тоглогч болно гэсэн үг. Үүнд Жозегоос гадна эргэн тойронд чинь хүрээлэх баг хамт олны чинь үүрэг оролцоог дурдахгүй өнгөрөх аргагүй.
Лампард, Дрогба, Чех, Терри… Тэд бол чиний гэр бүл. Ах дүүс. Тэр үеийн Челсигийн хувцас солих өрөөний уур амьсгалыг би нэг нэгнийхээ төлөө санаа тавьж, сэтгэл гаргадаг халуун ам бүлтэй л зүйрлэнэ. Хэн ч хувиа хичээж, худал дүр эсгэж, их зан гаргахгүй. Хийж байгаа бүхэн нь багийн төлөө, хөгжөөн дэмжигчдийн төлөө, хожлын төлөө.

Атгасан гар адил нэгдмэл, хүчирхэг, нягт ийм хамт олны дунд байхад хүн өөрийн эрхгүй сөрөг, сул талуудаа гээж хувирч өөрчлөгддөг. Яг л тийм зүйл надад тохиолдсон. Үлгэр дуурайл авч, үнэлж хүндэлмээр олон гайхалтай залуустай чи Челсид мөр зэрэгцэн тоглоно. Ялангуяа Жон Терриг онцолж дурдмаар байна.
Нидерланд жигүүрийн хагас хамгаалагч Англи төвийн хамгаалагчаас юу сурч мэдэж болох вэ?
Бүхнийг.

Ахлагч, зөвлөгч, туслагчаас гадна хамгийн чухал нь тэр чиний анд найз байх болно. Хөлбөмбөг эсвэл өөр юуны ч тухай ярилцмаар байсан чи нэн түрүүнд түүн дээр л очно. Гунигласан үед чинь тайтгаруулж, гутарсан үед чинь дэмнэж, ганцаардсан үед чинь хамт байх тийм үнэнч найз хөлбөмбөгт ховор олддог юм. Үүнийг сайн санаж аваарай Роббен.

Терриг сүүдэр адил дагаж, үгийг нь сонсож, арга туршлагаас нь суралц. Та хоёр тийм олон жил цуг тоглохгүй. Тэгэхээр хамт байх хором мөч бүхний үнэ цэнийг ойлгож, үр дүнтэй өнгөрүүл.
Чи түүн шиг нэгэнтэй ахиж хэзээ ч таарахгүй.
Терри шиг бусдыгаа манлайлдаг, биеэ авч явдаг жентльмен багийн ахлагч. Багийнхаа тоглогч бүртэй тулж харьцдаг, хүлээцтэй хүнлэг, эерэг хандлагатай ахлагч. Талбай болон талбайн гадна гүйцэтгэх үүрэг, үзүүлэх нөлөө нь адил байдаг ахлагчтай ахиж таарахгүй. Жон чамд хэр зэрэг гүн нөлөө үзүүлснийг чи Челсигээс явахдаа ухаарахгүй байж болно. Гэхдээ цаг хугацааны явцад орой руу чинь орох нь дамжиггүй.

Лигийн аварга болох ямар байдгийг чи 2003 онд ПСВ-тэй хамт анх мэдэрнэ. Харин Челсид ирээд өргөх эхний цом чинь тэдний 50 жил хүлээсэн аваргын түрүү гэдгээрээ гүн утга агуулга, өндөр ач холбогдолтой. “Цэнхэр”-үүдийн шинэ эриний суурийг чи тавилцаж, түүхийг биечлэн бүтээх болно.
Харамсалтай нь хоёр сарын эхээр авсан бэртлээсээ болоод чи улирлын төгсгөл, аваргын хувь заяаг шийдвэрлэх чухал тулаануудыг өнжиж бас л битүү гомдолтой хоцорно. Гэхдээ унжийх хэрэггүй. Багийнхаа амжилтанд чи хувь нэмрээ оруулж, хийх зүйлээ хангалттай хийсэн. Аварга багийн салшгүй эд анги нь чи. Хөдөлгөгч хүчнийх нь нэг хэсэг.
Урьдынхтай адил энэ бэртэл чамайг өдөөж, ирэх улиралд нь илүү мэрийж чармайх сэдэл чинь болно. Хичээл зүтгэл чинь талаар өнгөрөхгүй. 2005-06 оны улиралд чи Моуриньюд үнэлэгдэж гарааны баттай тоглогч болохоос гадна хоёр дахь жилээ дараалан английн аваргаар тодорно. Челсигийн 100 жилийн түүхэн дэх анхны хоёр дараалсан түрүү. Ер бусын биш гэж үү!.
Тэгээд дараа нь?
Дараагийн зогсоол чинь ямар баг байна гээч?
Реал Мадрид.
Эзэн хааны баг.
Английг хөлбөмбөгийн хэнээтнүүдийн орон гэдэг нь худал биш. Ирээд хийсэн эхний тоглолтдоо л чи энд хүмүүс хөлбөмбөгөөр амьдарч, амьсгалдгийг анзаарах болно. 24/7 зөвхөн хөлбөмбөг. Испанид бол тийм биш. Харьцангуй тайван. Тааралдсан хүн, таксины жолооч болгон хөлбөмбөгийн тухай ярьж, хэл ам сугалчих гээд байхгүй. Нэг талаараа сайхан боловч нөгөө талаараа санаанд чинь нийцэхгүй.
Бас хөлбөмбөг энд спорт гэхээсээ бизнес, маркетинг, мөнгө талдаа түлхүү хөгжсөнийг хоёр жил Мадридад амьдрахдаа чи ойлгоно. Тэр нь мөн таалагдахгүй.

Уг нь энэ хүртэлх замд чинь эргэлзээ төөрөгдөл огт байгаагүй. Чи сургуулийнхаа арын талбайд найзуудтайгаа тоглодог жирийн нэгэн жаал байснаа дараа нь Гронингенд дэвшиж, тэгээд ПСВ-д тоогдож, Челсид үнэлэгдэж, эцэст нь Реал Мадридад уригдсан. Лигийн түрүү, цом, Аваргуудын лигийн хагас шигшээ…
Зорилго мөрөөдөл рүүгээ зогсолтгүй давшиж, урагшилсаар дэлхийн шилдэг багт ирээд байна. Үүнээс илүү юуг хүсэх билээ. Энэ бүхнийг л чи төсөөлж тэмүүлж байсан шүү дээ.
Харин Байерн Мюнхен?
“Үгүй, тэгж доошоо уруудахгүй”
Ингэж бодож бачимдахыг чинь мэдэж байна. Яг одоо Реал Мадрид чиний хувьд ертөнцийн ноён оргил. Эверест. Тэгэхээр өөр аль ч баг руу шилжихийг ухралт, уналт гэж харах чинь аргагүй. Угаасаа ч тэр үед Байерн Аваргуудын лигийн гол фаворитуудын нэг байгаагүй. Түрүүлэхийг туйлын ихээр хүсэж, өдрийн бодол шөнийн зүүд болсон ганц тэмцээн чинь энэ шүү дээ. Гагц Мадридад л байвал “Дэлдэн чихт-ийг өргөж чадах юм шиг чамд санагдаж байгаа. Тэгвэл агентаасаа Байерний тавьсан саналыг анх сонсоод “Үхсэн ч тийшээ явахгүй” гэж хэдэрлэхээсээ өмнө сайтар тунгааж бодоорой.
Чи тэднийг сайн мэдэхгүй байна. Шийдвэрээ гаргахаасаа өмнө тэдний тухай сайтар уншиж судал. Сурагла. Түүх уламжлал, цар хүрээ, цом шагнал, хөгжөөн дэмжигчдийнх нь тухай. Байерн чиний харж байгаа шиг басаж голоод байхаар баг биш. Тэдний төлөө тоглоно гэдэг, улаан өмсгөлийг нь өмсөнө, хүндлэл хайрыг нь хүлээнэ гэдэг хэн хүнд олдоод байдаггүй ховор хувь тавилан, нэр төр. Амьдралын чинь хамгийн зөв шийдвэрүүдийн нэг Байерн Мюенхен байх болно. Битгий эргэлзээрэй.

Байерн дахь амжилт чинь зөвхөн талбай дээрх ялалт хожлоор хязгаарлагдахгүй. Талбайн гадна, тэмцээн уралдаан, тив дэлхий алгасан тэдний хил хязгаар өргөжин тэлж хэзээ ч хүрч байгаагүй өндөрлөгт гарах болно. Байерний бөөрөнхий лого, гал улаан өнгө олон хүнд үнэ цэнтэй, эрхэм нандин шүтээн болж хувирна.
Мюнхенд ирсэн эхний улиралд чинь (2009-10) танай баг аналист мэргэжилтнүүдийн таамгийг эвдэн аваргуудын лигийн финалд шалгарна. Сантьяго Бернабеуд. Гэвч европын тавцанд магнайлах туйлын мөрөөдөлд чинь Интер Милан, Диего Милито саад болж хөндөлсөнө. Ирэх жил нь ч мөн л тэдэнтэй таарч шөвгийн 16-гаас хасагдана. Хор шар, бачимдал, жидүү хөдлөм.
Тэгээд хойтон жил нь…
Байерн дахин шигшээд гарч ирнэ. Гурван жилд хоёр дахь удаагаа. Чиний хоёр дахь финал. Альянц Аренадаа, хөгжөөн дэмжигчдийнхээ өмнө, хуучин баг Челсигийнхээ эсрэг.
Төгс давхцал.
Давтагдашгүй тохиол.
Өмнөх финалын шархыг чинь аниулж, гомдлыг чинь тайлах гэж бурхнаас та нарт тусгайлан бэлдэж илгээсэн бэлэг шиг л санагдана.
Даанч…
Сэтгэлээ бариарай…
Хүлээж байгаа шиг чинь зүйл болохгүй. Эсрэгээрээ хар дарсан аймшигтай зүүд байх болно. Уучлаарай Роббен.
Нэмэлт цагт алдсан торгуулийн цохилт чинь араасаа асар их шүүмжлэл, дарамт, дайралтыг дагуулна. Амтай хэлтэй болгонд ад үзэгдэж, чичлүүлэх амар биш. Гэхдээ хамгийн хэцүү нь цээжинд чинь хургах гэмшил харуусал.
“Би Байерныг аварга болгож болох байсан”
Харин сонин хэвлэлээр бичиж, зурагт радиогоор мэдээлээгүй нэг зүйл бий. Мюнхен дэх хар өдрөөс хойшх багийн чинь анхны бэлтгэл. Дөрвөн долоо хоногийн дараа. Газар ширтэж, гал цоггүй болж унтарсан харцтай хэдэн харчуудын цугларалт энэ байхгүй. Бүгд эхэлснээ дуусгаж, дутуу орхисноо гүйцээхээр улайрна. Гуниг харамслын өчүүхэн ч ул мөр үгүй. Өчигдрийг ардаа үлдээж маргаашийг бүтээхээр шамдацгаана.
“Өнгөрсөн түүхээ үл тоон таягдаж байгаадаа биш ирээдүй илүү чухал болохоор” гэж Юпп Хайнкес хэлнэ.
Уг нь иймэрхүү том ялагдал, хүнд цохилтонд орчихоод багууд бага багаар сэргэж хэмнэл ритмээ олдог. Энэ удаа Байернд чи ийм зүйл мэдрэхгүй. Нэг л зүйлийг чи, багийнхан чинь, Байерн Мюнхен тэр чигтээ хийх хүсэлдээ автан шатаж, өрдөгдөж улангасна.
ӨШӨӨ АВАЛТ.

Үүний дараах тоглолт болгоныг та нар Альянц Аренад амссан ялагдлын хариулт, бууж өгөхгүй гэдгээ харуулах баталгаа болгон ашиглана. Аваргуудын лиг, Бундеслиг, Покалын алинд нь ч ялгаагүй. Алдаагаа залруулж, нүглээ наманчилж, ахиад шигшээд шалгарахын төлөө хожил, оноо, гоол бүхнээ зориулна.
Хөлс, цус, нулимсны дусал бүрийг өшөө авалтдаа өргөл болгон өргөнө. Энэ бол хөрж зөөгтсөн байхдаа биш уур савссан халуун дээрээ хамгийн амттай байдаг хоол.
Баруунаас хайчилж ороод солгойгоороо цохидог нөгөө техникээ санаж байна уу. Гаршуулж давтахаа битгий мартаарай. Гэхдээ түр хүлээж бай, цаг нь болоогүй.
2013 оны аваргуудын лигийн шигшээд Арсенал, Ювентус, Барсаг хожиж шалгарахдаа тэрийгээ бодоорой. Бас л болоогүй. Арай эрт байна.
Боруссия Дортмундын эсрэг Уэмблигийн зүлгэн дээр гарахдаа, 68 дахь минутанд Гюндоган пенальтиас тооны харьцаа 1:1 болгон тэнцүүлэхэд тэрийгээ бодоорой. Болоогүй. Түр хүлээ.
89 дэх минут…
Хойноос хөөргөж өгсөн бөмбөгийг Рибери авч хоёр хамгаалагчийг өөр дээрээ татаад арагшаа өсгийлдөж хаяхад бас бодоорой…
тэгээд зөн совин, мэдрэмждээ өөрийгөө даатга….
одоо цохь…
Аваргуудын лигийн цом чинийх.
Үүнийг чи хүртэх эрхтэй. Өөр хэн ч биш.

2009 оны зун Баварийн нийслэлд анх хөл тавьж байсан минь саяхан юм шиг санагдавч түүнээс хойш аль хэдийн есөн намар өнгөрчихжээ. Цаг хугацаа гэдэг хачин ойлгомжгүй зүйл. Хуруу инчдэхийн хооронд л урсаад өнгөрчих юм. Аз жаргал, адал явдал, алдаа оноогоор арвин бялхсан есөн жил. Амьдралын минь хамгийн сайхан, мартагдашгүй, бахархалтай он жилүүд. Аваргуудын лигийн хагас шигшээд гурвантаа гарч, гурван удаа финалдаж, нэгийг нь нэр төртэйгөөр би өргөсөн.
Бундеслигийн долоон түрүү. Тус бүр нь түүх өгүүлэх долоон мөнгөн бамбай.
Дөрвөн Германы цом.
Байернтай хамт түрүүлсэн тэмцээн, авсан цом, үзүүлсэн амжилтыг чинь би энд нэг бүрчлэн дурдаж чадах боловч энэ клубтэй хэр зэрэг гүн бат бөх холбоогоор холбогдохыг чинь хэлж тайлбарлаж чадахгүй нь. Үүнийг чи өөрөө л үзэж, туулж, мэдэрч байж ойлгох байх. Хаа холын харь орны багт ингэтлээ дасаж, хайртай болно гэж би ер зүүдлээгүй. Чиний санаанд ч багтаж шингэж өгөхгүй байгаа байх.
Тэгэхдээ л ийм зүйл болно. Итгээрэй.
Мартсанаас, 2017 оны аваргуудын лигийн хасагдах шатны үеэр шоконд орохдоо бэлэн байгаарай. Шөвгийн наймд баг чинь Реал Мадридтай оноолт таарч ширүүн бөгөөд маргаантай тулааныг өрнүүлнэ. Үлдсэнийг нь тухайн үед нь өөрөө хараарай.
34 насандаа өөрийгөө ямархуу болсон байх бол гэж чи гайхаж байгаа чинь мадаггүй. Юуны өмнө үс чинь урдаасаа эхлэн халзарч хусахаас өөр аргагүй болно. Нуугаад яах вэ.

Тэгэхдээ энэ гол нь биш. Гол нь чиний хэн бэ гэдэг чинь өөрчлөгдөхгүй. Арьен Роббен хэвээрээ л үлдэнэ. Өнөөх л өлсгөлөн, өсөн дэвжсэн, дайчин, тэмцэгч. Доторх гал чинь бүдгэрч бөхөхгүй. Бодоод байхад цээжнээс түрж, түлхэж, түлсэн энэ унтаршгүй гөжүүд галын дөл л биднийг энд, өдий зэрэгт авчирсан байх нь.
Аваргуудын лигийг атгаад алдсан ч гэлээ маргааш өглөө нь бэлтгэлдээ орж бүхнийг шинээр эхлүүлэх няцашгүй хүчирхэг сэтгэл зүй. Зориг.
Хэзээ хөшиг хаагдаж, энэ бүхэнд цэг тавигдахыг би хэлж мэдэхгүй. Хэзээ чамайг бууж өгөөд, пүүзээ хананд өлгөхийг чинь бас мэдэхгүй. Энэ жил. Магадгүй дараа жил. Тэрний дараа ч байж болно. Тэр үед нь л больё. Одоо толгойгоо өвтгөж тархиа гашилгаад яах вэ. Миний мэдэж зүйл гэвэл юу ч боллоо гэсэн дараагийн адал явдалдаа, дараагийн зогсоолдоо хоёулаа бэлэн байх болно. Бажгадаж тэвдэхгүй. Юу үнэн тэр үнэн. Тийм л байсан. Байсаар ч байх болно.
Харин одоо яв, Арьен.
Ээж чинь залгахыг чинь хүлээж байгаа.
⦁ Хүндэтгэсэн: Арьен.

“ХӨЛБӨМБӨГЧДИЙН ЗАХИДЛУУД” НОМНООС. 2018 ОН.

ЖАНЛУИЖИ БУФФОН – ӨӨРТӨӨ БИЧСЭН ЗАХИДАЛ

Эх сурвалж: The Players Tribune

Хүндэт 17 настай Жанлуижи,
Эрээнтэй бараантай амьдралын олон даваа нугачааг туулж, олон алдаа эндэл гаргасан 41 настай нэгэн эр энэ захидлыг чамд бичиж сууна.

Чамд дуулгах сайн болон муу мэдээ надад байна.
Би чамтай чиний сэтгэл зүрхний чинь тухай ярилцмаар байна.
Тийм ээ, чиний зүрх. Итгэнэ үү байна уу өөрөө мэд. Чамд тийм зүйл байгаа.

Муу мэдээнээс нь эхэлье. Чи одоо 17 настай. Жинхэнэ хөлбөмбөгч болох гээд хөл чинь газар хүрэхгүй явж байгааг би мэдэж байна. Яг мөрөөдөж байсан шигээ. Чи өөрийгөө том эр хүн болчихсон, бүхнийг ойлгоод мэдчихсэн гэж бодож байгаа. Гэхдээ юу гээч найз минь, чамд мэдэх юм түй ч байхгүй.

Хэдхэн хоногийн дараа чи Сери А-гийн анхны тоглолтоо Пармагийн өмсгөлтэй хийнэ. Айна эмээнэ гэдгийг мэдэхгүй 17-той жаал.
Уг нь чи орой нь гэртээ харьж халуун сүүгээ уугаад л орондоо орох ёстой. Гэтэл чи яана гээч? Примавера (өсвөрийн баг)-гийн найзтайгаа хамт шөнийн клуб орно.

Мэдээж чи ганцхан пиво л ууна биздээ?
Үгүй чи тэгэхгүй. Чи хэтрүүлнэ. Шугам давна. Чи киноны дүрд тоглоно. Чанга залуу.

Хэцүү дарамттай нөхцөл байдалд орохоороо чи ихэнхдээ ингэж авирладаг. Яагаад ингэдэг гэдгээ ч мэддэггүй. Нэг их удалгүй чи баарны гадна гарчихсан цагдаа нартай шөргөөцөлдөөд зогсож байна. Шөнийн нэг цагт шүү.Зүгээр л гэртээ харь жаалаа. Орондоо ор.
Тэгээд гуйж байна. Битгий л цагдаагийн машины дугуй руу шээж үзээрэй. Цагдаа нарт тэр үйлдэл чинь таалагдахгүй. Клубын удирдлагад чинь ч гэсэн. Бүтээж босгосон бүхнээ чи энэ мунхаг үйлдлээрээ нөгмөсөн нураах дөхнө.

Ийм утгагүй, ухаангүй бодлогогүй үйлдлийг чи заримдаа ямар ч шалтгаангүй хийдэг. Дотор чинь ямар нэг юм шатаж, нэг л мэдэхэд чи хийчихсэн байдаг.

Хүчирхэг, өөрийнхөөрөө, баригдмал биш гэдгээ чи багийнхандаа харуулж байна гэж бодох боловч үнэндээ тийм биш. Энэ бол ердөө л чиний өмсөж байгаа баг.

Хэдхэн хоногийн дотор чи үргэлж хүсдэг байсан гурван зүйлээ өөрийн болгоно. Гэхдээ хүссэн юм хүзүүгээр татна гэдэг үг байдгийг санаарай. Юм болгон хоёр талтай.

Дурласан зүйл чинь чиний дайсан ч болж болно.
Мөнгө, алдар нэр тэгээд чиний мөрөөдлийн ажил.
Энэ гурав гэнэтхэн л атганд чинь ороод ирнэ.
Айж сандраад байх аюултай юм энд юу байна гэж чи бодож байгаа байх?

Парадокс гэж сонсож байсан уу? Тэгвэл одоо чи мэднэ.
Тиймээ, хаалгач өөртөө итгэлтэй байх хэрэгтэй.
Арслангийн зүрхтэй байх ёстой. Айдас эргэлзээ үгүй.
Ур чадвар сайтай хаалгач уу эсвэл улаан галзуу зоригтой хаалгач уу гэж асуувал ямар ч дасгалжуулагч тэр солиотой зоригтой новшийг эргэлзээгүй сонгоно гэдэгт би итгэлтэй байна.
Гэтэл юу гээч. Хүн хэтэрхий их зоригтой болоод ирэхээрээ хэн гэдгээ мартчихдаг юм. Тэд оюун бодлоо огоордог. Сэтгэл зүрх нь сэмэрдэг. Хөлбөмбөгөөс өөр юм бодохгүй ингэж нихилист амьдарвал яваандаа сүнс чинь сарниж алга болж эхэлнэ.
Эцэст нь сэтгэл гутралд идэгдэж орноосоо ч босох тэнхэлгүй хүн дүрстэй сүг болно.
Инээ инээ. Чамд одоо инээдтэй санагдах нь аргагүй. Гэхдээ санаж аваарай. Яг ийм зүйл чамд тохиолдоно. Тэгээд хэзээ гээч. Ид залуу насан дээр чинь.

Амьдрал, карьерын дээд оргилд гарсан үед чинь. Чи Ювентусын үндсэн хаалгач. Бас Италийн шигшээ багийн номер нэг. Амьдралаас хүсэж болох бүхнээ өөрийн болгосон байхад чинь тохиолдоно.
Чамд мөнгө байна. Хүндлэл байна. Хүмүүс чамайг бүр Супермэн гэж дуудна.
Гэхдээ чи Супермэн бишээ. Чи бусадтай л адилхан мах цуснаас бүтсэн хүн. Хүн хүндээ бүр эмзэг нэгэн. Энэ ажил, мэргэжлийн спорт, хүнийг робот болгож хувиргадаг. Нэгэн хэвийн хэвшмэл амьдралдаа хүлэгдэж хүн хоригдол нь болдог.
Бэлтгэлдээ явна. Гэртээ ирнэ. Зурагт үзнэ. Унтана. Маргааш нь ахиад давтагдана. Чи ялна. Эсвэл ялагдана. Маргааш нь ахиад л бэлтгэл.
Нэг өглөө босоод бэлтгэлдээ явах гэтэл хөл чинь өөрийн мэдэлгүй чичирч эхэлнэ. Ямар ч хяналтгүй. Хамаг бие чинь сульдаж бүр машинаа ч барих тэнхэлгүй болно.
Ядаргаа эсвэл ханиад хүрснээс болсон байх гэж бодоод тоохгүй байх чинь буруу. Учир нь нөхцөл байдал илүү дордоно. Унтаад л баймаар санагдана чамд. Өөр юу ч хиймээргүй. Орноосоо ч босмооргүй. Юм ч идмээргүй.
Бэлтгэл дээр ганц хаалт хийх гэж чи хамаг эд эс, булчин шөрмөсөө хүчлэхээс өөр аргагүйд хүрнэ. Бүхэл бүтэн долоон сар. Долоон сар чи ийм байдалтай байна. Энэ хугацаанд чиний амьдралд аз жаргал, баяр баяслын үртэс ч байхгүй. Үзэхийн ч төдий.
Энэ хүргээд түр завсарлая хоёулаа.
Учир нь үүнийг уншаад толгойд чинь ямар бодол төрж байгааг би мэдэж байна.
Чи бодож байгаа. “Юу гэсэн үг вэ? Байж боломгүй юм. Би чинь өөдрөг зантай. Төрөлхийн лидер. Ювентуст тоглоод сая саяыг олж байгаа юм бол амьдрал минь ийм байх боломжгүй. Юуны чинь сэтгэл гутрал вэ?”
Тэгвэл би чамаас нэг чухал асуулт асууя. Чи яагаад амьдралаа хөлбөмбөгт зориулахаар шийдсэн юм, Жижи? Санаж байна уу?
Тома Н’Коногоос болсон л гэж битгий хэлээрэйдээ. Тэрнээс илүү гүн зүйл бий. Ахиад сайн бод. Хором мөч бүхнийг эргэн сана. Дурсамжаа онгич.

Чи 12 настай байсан.
1990 оны Дэлхийн аварга. Тийм. Италид болсон.
Сан Сирод явагдсан Аргентин – Камеруны нээлтийн тоглолт. Тийм.
Тэр тоглолтын үеэр чи хаана, юу хийж байлаа? Нүдээ ань. Төсөөл. Чи зочны өрөөндөө сууж байна, ганцаараа. Найзууд чинь хаачсан юм? Нөгөө хаа ч явсан салдаггүй найзууд чинь. Санахгүй байна аа.
Эмээ чинь гал тогоонд өдрийн хоол хийж байна. Үдийн нар шарж байсан ч гэсэн эмээ чинь бүх цонхоо хаагаад битүүлчихсэн. Яагаад юм бүү мэд. Өрөөнд хав харанхуй. Ганцхан зурагтны шар гэрэл л цацарна.
Чи юу харж байна?
Өмнө нь огт сонсож байгаагүй хачин орны нэр. КАМЕРУН.
Камерун гэж хаана байдгийг чи мэдэхгүй. Ийм газар байдгийг одоо л мэдэж байна. Мэдээж чи Аргентинийг мэднэ. Марадона. Батиста.
Гэхдээ л Камеруныханд нэг тийм ид шидийн гэмээр онцгой зүйл байв. Юу гэдгийг нь чи мэдэхгүй. Зуны халуун нар шатаж байхад хаалгач нь бүр өмд цамцтайгаа. Халууцаж байгаа ч юм алга. Урт хар өмдтэй. Ягаан захтай урт ногоон цамцтай. Хөдөлж байгаа, үсэрч байгаа, өөртөө итгэлтэй байгаагий нь. Живэр сахал нь зохисон гэж жигтэйхэн.
Нэг тийм сэтгэл зүрх соронзодсон зүйл түүнд байв. Хэлж тайлбарлахын аргагүй.
Чиний харж байсан хамгийн тасархай залуу.
Тома Н’Коно гэж нэрийг нь тайлбарлагч дурдахад чи амандаа давтан хэлнэ.
Тэгээд ид шид.
Аргентинийг булангийн цохилт хийхэд Тома үсэрч очоод бөмбөгийг агаарт 25 метр хол хатгав. Итгэмээргүй.
Яг энэ мөчид л чи үлдсэн амьдралдаа юу хийхийг хүсэж буйгаа мэдсэн.

Чи зүгээр ч нэг хаалгач болохыг хүсээгүй.
Яг л Тома шиг хаалгач болохыг хүссэн.
Эрх чөлөөтэй, эрэлхэг, эрэмгий, дайчин.
Энэ тоглолтын минут секунд бүрээр чи өөрийгөө олсон. Хэн гэдгээ мэдэрсэн. Чиний амьдрал нүдний чинь өмнө бичигдэж байв. Камерун гоол оруулж тэргүүлж эхлэхэд чи тэднийг гоол алдчих вий гэхээс байж ядан бачимдсан.
Зүрх чинь амаар чинь гарах шахна. Амьсгал чинь давчдана.
Орноосоо чи үсэрч буугаад хоёрдугаар хагасыг зурагтны урдуур холхиж өнгөрүүлнэ. “Гоол л битгий алдаасай” гэж чи залбирна. Сүсэглэнэ. Камеруны хоёр дахь тоглогч улаан авч хөөгдөхөд чи бүр орох байх газраа олж ядна.
Тоглолтыг үзэх нь байтугай сонсох ч тэнхэл чинь хүрэхгүй.
Тэгээд сүүлийн таван минутыг зурагтны ард солиотой юм шиг суугаад өнгөрүүлнэ. Дууг нь хаачихсан. Хэдэн секунд болоод л урагшаа өнгийж юу болж байгааг харчихаад буцаад сууна.
Тэгээд нэг хартал Камеруныхан нэгнээ тэврэн баярлаж байв. Тийм ээ. Чи шууд л гадагшаа гүйж хараад таарсан эхний хүүхдээсээ асууна.
“Камеруныг харсан уу? Тэдний яаж хожсоныг харсан уу?”
Чамтай адилхан Камеруны фэн болчихсон хоёр ч хүүхэд байв. “Тийм ээ. Камерун урагшаа”
Тэр өдөр чиний дотор гал бий болсон. Дүрэлзэх цаг нь болоогүй ч бөхөхөөргүй баттай ассан гал. Камерун гэж байдаг юм байна. Тома Н’Коно гэж байдаг юм байна
Тэгвэл одоо би дэлхийд Буффон гэж байдгийг харуулна. Батална.
Энэ л чиний хөлбөмбөгч болсон шалтгаан. Мөнгө, алдар нэр, автомашин биш.
Тома Н’Коно.
Түүний айдасгүй, өөрийнхөөрөө, өвөрмөц байгаа байдал. Түүний зүрхэн дэх гал. Чи галыг нь харсан. Тэгээд өөртөө бас асаахыг хүссэн. Нэг юмыг санаж яв. Мөнгө, нэр алдар гол зорилго биш.
Хэрэв чи зүрх сэтгэлээ зоргонд нь хаяж, хөлбөмбөгөөс өөр зүйлээс урам зоригийг эрж хайхгүй бол уруудна.
Эргэн тойрныхоо орчлон ертөнцийг сониуч нүдээр харж бай. Залуу байгаа дээрээ. Энэ л миний чамд өгөх зөвлөгөө. Ийм байвал чи өөрийгөө болоод гэр бүлээ зовоохгүй байж чадна. Ядаж л зүрхийг нь шархлуулахгүй.
Хаалгач хүн хатан зоригтой байх хэрэгтэй. Үнэн.
Гэхдээ энэ чинь их зантай, үл тоомсорлогч бай гэсэн үг биш, Жижи.
Сэтгэл гутралын ангалд байхад чинь хачин хэрнээ гайхалтай зүйлс чамд тохиолдож эхэлнэ. Нэг өглөө чи тогтсон замаасаа гажиж, Турины очиж байгаагүй дүүрэгтээ, орж байгаагүй ресторандаа хоол идэхээр шийднэ. Зам мурийна. Тэгж явахдаа чи урлагийн музейн дэргэдүүр өнгөрнө. Өлгөсөн зарлал нь анхаарлыг чинь татна.
“ШАГАЛ”
Түүний хэн болохыг чи мэдэхгүй. Үнэндээ урлагийн талаар мэдэх зүйл чамд огт үгүй.
Гэхдээ юу гээч Жижи…
Чамд хийх ажил, мэдэх зүйлс байгаа.
Чи өөрийгөө олох замдаа явж байна.
Чи бол Буффон.
Гэхдээ Буффон гэж хэн юм?
Чи үнэндээ хэн юм бэ?
Чи өөрийгөө мэдэх үү?

Энэ бол захидлын минь хамгийн чухал хэсэг. Тэр өдөр тэр музей рүү чи ороx ёстой. Амьдралыг чинь бүхэлд нь өөрчлөх шийдвэрээ гарга.
Хэрэв музей рүү оролгүй, хөлбөмбөгчний амьдралаа цааш үргэлжлүүлбэл, супермэн чигээрээ үлдвэл, сэтгэл зүрх чинь торонд хоригдсон чигтээ зэвэрч, хэн гэдгээ чи хором хормоор мартана.
Харин дотогш орвол хана дагуу өлгөсөн Шагалын зуу зуун зургийг үзэх болно. Цэнхэр, ногоон, улаан өнгөнүүд. Гэхдээ ихэнх нь чамд онцгой сэтгэгдэл төрүүлэхгүй. Зарим нь сонирхолтой, зарим нь уйтгартай, зарим нь ойлгомжгүй.
Тэгж алхаж яваад нэг зурагны өмнө чи зог тусан зогсоно. Тэр мөчийг чи хэзээ ч мартахгүй. Хамаг бие чинь халуу дүүгж, амьсгаа чинь дээрдэнэ. Яг л аянганд цохиулсан мэт.
Зургийн нэр. “Алхсан нь”
Эрэгтэй, эмэгтэй хоёр цэцэрлэгт хүрээлэнд зугаалж байна. Эргэн тойронд нь мод. Цаана нь байшингууд. Гэхдээ энгийн нэг салхилалт биш. Ид шидийн зугаалга. Эмэгтэй нь тэнгэр өөд яг л сахиулсан тэнгэр мэт нисэж харин эрэгтэй нь гарыг нь атган газар дээр зогсож байна. Хоёул инээмсэглэнэ.
Яг л зүүд мөрөөдөл шиг. Хир буртаггүй хүүхдийн төсөөлөл шиг.
Энэ зураг зүрхэнд чинь булагдсан нэгэн зүйлийг амь оруулна. Улирч одсон хүүхэд насны чинь мэдрэмж. Илүү дутуу зүйлгүй энгийн л аз жаргал.
Тома Н’Коно бөмбөгийг 25 метр хол хатгахад төрсөн мэдрэмж.
Эмээ чинь гал тогооноос “Хоолоо идээрэй” гэж дуудахад төрсөн мэдрэмж.
Сүүлийн шүгэл хурдан дуугараасай гэж харанхуй өрөөнд зурагтны өмнө залбирч байсан мэдрэмж.
Цаг хугацааны явцад бид энэ мэдрэмжээ мартаж, харах өнцөг маань өөрчлөгддөг.
Музей рүү маргааш өдөр нь ч гэсэн бас очоорой. Мартаж болохгүй шүү.
“Өчигдөр чи үзчихээгүй билүү?” гэж тасалбар түгээгч тохуурхаж асуусан ч хамаагүй. Бүү тоо. Дотогш ор.
Энэ зурагнаас чи аз жаргалыг олох болно. Бас амар амгаланг.
Сэтгэлийн дарамтыг чинь нимгэлэх үүнээс илүү сайн эм гэж үгүй. Үзэх тоолондоо цээж чинь хөнгөрч, зурган дээрх бүсгүйтэй адил өөдөө, тэнгэр лүү, хөөрч буйгаа чи мэдэрнэ.
Заримдаа би боддог юм. Бидэнд зориулагдсан заяа тавилан, хувь төөрөг гэж байдаг байх. Хоорондоо холбоотой мэт хэлж тайлбарлахын аргагүй олон сайхан зүйлс амьдралд тохиолддог. Үл үзэгдэх шижмээр холбогдсон. Энэ бол тэдний нэг.
Пармагийн залуу тоглогч байхдаа чи нэг бодлогогүй алхам хийнэ. Үлдсэн амьдралд чинь арилшгүй хар толбо болон үлдэх ухамсаргүй үйлдэл. Нэг том тоглолтын өмнө чи өөрийгөө зоригтой, хүчирхэг, манлайлагч гэдгээ бусдад харуулахын тулд өмсгөл дээрээ ингэж бичнэ.

“Хулчгаруудад хутганы ир”

Дунд сургуульд байхдаа чи энэ үгийг анх ширээн дээр сийлсэн байхыг харсан.
Чамд энэ үг дайн тулааны уухай шиг санагдсан.
Гэтэл үнэндээ хэт-баруунтан фашистуудын уриа болохыг нь чи мэдээгүй.
Энгэр дээрээ ингэж бичсэнээрээ чи өөртөө болоод гэр бүлдээ асар их асуудал дагуулна. Шүүмжлүүлнэ. Сүрдүүлэгдэнэ.
Гэхдээ зүгээрээ. Хүн л болсон хойно алдаж эндэлгүй яах вэ. Харин гаргасан алдаанаасаа суралцаж төлөвших хэрэгтэй.
Алдаа бол “Чи болоогүй байна” гэсэн амьдралын сургамж. Сануулга.
Чамд ийм ухамсрын шанаа хэрэгтэй. Учир нь мэргэжлийн хөлбөмбөг хүнийг амархан өөрчилдөг. Өөрийгөө өргөмжилж, бусдаас онцгой гэж бодоход хүргэдэг. Чи тийм биш. Баарны зөөгч, байрны чинь цахилгаанчин чамаас ямар ч ялгаа байхгүй. Адилхан л амьдралын төлөө явж байгаа хүмүүс.
Ийм нүдээр ертөнцийг харж эхэлсэн өдрөө чи ахин төрнө. Чи тэдэнтэй насан туршийн найзууд болно.
Хорвоо дээр хүн болгон ижил. Хэнийг ч бүү өргөмжил бас хэнийг ч бүү басамжил. Энэ хандлага чамд зүг чигээ олоход чинь тусална. Сэтгэл гутралыг чинь ч эмчилнэ. Яг одоо чамд үүнийг ойлгоход ярвигтай санагдаж байгааг мэдэж байна. Гэхдээ санаж яв. Сул талаа хүлээн зөвшөөрч, дүр эсгэж далдлахгүй байна гэдэг л жинхэнэ зориг.
Амьдралын бэлгийг чи авах эрхтэй. Жижи. Бусадтай л адил. Үүнийг бүү мартаарай.
Орчлон ертөнц гэдэг хачин шүү. Бүх юм хоорондоо хэлхэлдэж холбогдсон байдаг. Бидний мэдэхгүй жимээр. Үүнийг ойлгох нас чинь одоохондоо ирээгүй байна. Цаг нь ирэхээр өөрөө тунгаана биз.
Ганцхан юманд л би харамсаж явдаг. Энэ бүхнийг арай эрт ухаарахгүй яавдаа гэж. Магадгүй энэ л Буффоныг Буффон болгодог зүйл байх. Туулсан зам нь л хүнийг хэн бэ гэдгийг тодорхойлдог шүү дээ. Эцсийн эцэст.
Дотор чинь дүрэлзэх гал 41 насанд чинь ч унтрахгүй гэдгийг амлаж байна, Жижи. Төөнөсөөр байх болно.
Чи сэтгэл ханахгүй. Тайвшрахгүй. Дэлхийн аваргын цомыг өргөсөн ч гэсэн илүү ихийг хүснэ.
Нэг ч гоол алдалгүй бүтэн улирлыг өнгөрүүлэх мөнхийн зорилгодоо тэмүүлсээр л байх болно. Биелэхэд хэцүү. Гэхдээ л урагшлах хүч өгөхөд хангалттай. Хэний ч хүрээгүй оргил руу чи үргэлж хараагаа бэлчээсээр ирсэн. Чи хэзээд ийм л байсан. Иймээрээ л дуусна.
Удинед байдаг авга ахындаа зочилсон анхны өвлөө санаж байна уу? Эсвэл үүнийг зөвхөн уйтгар гунигаар дүүрэн 41 настай эр л эргэн дурсах ёстой гэж үү?
Чи дөрвөн настай байсан. Хэзээ ч цас харж байгаагүй. Тэгээд өглөө сэрээд хөшгөө нээтэл юу байлаа?
Цав цагаан. Үлгэрийн орон. Зүүд мөрөөдөл.
Чи орноосоо үсэрч буугаад унтлагын хувцастайгаа шууд л гадагшаа гүйж гарсан. Цас гэж юу болохыг ч чи мэдээгүй. Гэхдээ гайхсан уу? Үгүй. Бодсон уу? Үгүй. Хүрмээ өмссөн үү? Үгүй.
Шууд л цасан овоолго руу үсрээд л орчихсон.
Ямар ч айдасгүй. Ямар ч эргэлзээгүй.
“Жанлуижи!!!!!! Буцаад ир! Хүрмээ өмс!”
Эмээгийн чинь дуу хадна.
Чи нов нойтон. Дүүрэн цас.
Цалгисан инээд.
Дараа нь чи долоо хоног халуурсан.
Гэхдээ ямар хамаа байна.
Хэнд хамаатай юм. Шууд л цас руу үсэр.
Энэ бол жинхэнэ чи.
Чи бол Буффон.
Чи дэлхий ертөнцөд байдаг гэдгээ харуулна.

2019.10.14 Эх сурвалж: The Players Tribune