Tag: Италийн шигшээ баг

Шөвгийн наймд тавтай морил аззуричуудаа

Уэльс 0:4 Дани

Хасагдах шатанд шалгарч олон хүний таамгыг эвдсэн уэльсчүүд өдрийн эхний тоглолтыг хийлээ. Тэдний эсрэг энэ тэмцээний хамгийн их бэртэл гэмтэлтэй тулгарч буй даничууд. Гэхдээ бэртэл гэмтэл ч бай, талбай дээр уэльсчүүд ч бай тэднийг зогсоож дийлэх зүйл энэ үдэш байсангүй. Тоглолтын эхнээс л аюул тарьж байсан тэд 27 дахь минутад зорилгодоо хүрч чадлаа. Гоолын эзэн Каспер Долберг. Тэрбээр хоёрдугаар хагас эхлээд удалгүй дахин нэг гоолыг хаалганд шигтгэснээр Уэльсийг улам л хүнд байдалд оруулав. Гэхдээ энэ байдлаас хэрхэн гарах аргаа тэд хараахан олж чадсангүй. 88 дахь минутад жигүүрийн хамгаалагч Жоаким Маехли энэ тэмцээний хоёр дахь гоолоо оруулсан юм. Тоглолтын эцсийн цэгийг азгүй, мэдрэмжгүй гэж олон фанатуудаас зэмлэл сонсдог “Барселона” клубын довтлогч Мартин Брэйтвейт оруулж энэхүү тэмцээнд анх удаагаа онооны самбарт нэрээ гаргалаа.  

Ийнхүү даничууд хамгийн сүүлд 2012 оны Еврод шөвгийн наймд хүрч байсан бол дахин тавцанд гарч ирлээ.

Энэ талаар дасгалжуулагч Каспер Хюлманд “Үүнийг бодит гэхэд итгэмээргүй юм. Залуусаа тэмцэж байгааг нь хараад би үнэхээр биширлээ. Хэн ч талбайд гарсан хийх ёстойгоо хийж маш сайн тоглож байна. Энэ залуучууд бол жинхэнэ дайчид.”

Харин тэмцээнийг орхиж буй Уэльсийн шигшээ багийн ахлагч Гарэт Бэйл “Тэд бол сайн баг. Бид өмнө нь тэдэнтэй тоглож байсан,тэр үед тэд маш сайн зохион байгуулалттай байсан. Энэ удаад ч ялгаагүй тийм байж чадлаа. Мэдээж хэрэг тэдний өрсөлдөөнд маш том амжилт хүсье. Харин бид гэртээ харих боллоо. Гэхдээ есөн сараас бид өөр нэгэн сорилтоо эхлүүлэх болно.”

Итали 2:1 Австри

Өдрийн сүүлийн тоглолтыг төгс амжилттай яваа италичууд хийлээ. Гэхдээ тэд төгс формоо хараахан үзүүлж чадсангүй. Учир нь Давид Алаба тэргүүтэй австричууд энэ тоглолтод маш сайн бэлдсэн байлаа. Тэд үндсэн цагт хаалганы торыг хөдөлгөж чадсан ч харамсалтай нь отон тоглолт болж тооцогдсонгүй. Ийнхүү өрсөлдөөнд 90 минутад хангалтгүй байлаа. 

Харин нэмэлт цагт Роберто Манчини сайн бэлджээ. Түүний хийсэн сэлгээнүүд тоглолтыг шийдэж орхив. Нэмэлт цаг эхлээд тавхан минут өнгөрч байхад “Ювентус” клубын залуу авьяастан Федерико Киеса багтаа тэргүүллийг авчирлаа. Удалгүй мөн л сэлгээгээр гарч ирсэн залуу Маттео Пессина тоог холдуулж италичууд энэ цагаас л тайвшрах шиг болов. Үлдсэн хугацаанд австричууд нэг гоолыг оруулсан ч ямар нэгэн тусыг эс оллоо. Ийнхүү тэд гэрийн зүг жолоо барилаа.

Тоглолтын шилдгээр Леонардо Спиназзола, тодорсон ба тэрбээр: “Ялалт байгуулсандаа сэтгэл хангалуун байна. Бид өнөө шөнө жинхэнэ багаараа тоглосон гэж бодож байна. Шаардлагатай үед бид хамтдаа хамгааллаа. ​​Нэмэлт цагийн өмнө бид эцсийн дамжуулалтууд дээрээ анхаарах хэрэгтэй гэж үзсэн. Эцэст нь гоолуудаа оруулж чадлаа. “

Австрын шигшээ багийн тоглогч Марко Арнаутович “Юу хэлэхээ мэдэхгүй байна. Хэрэв аз таарсан бол бид үндсэн цагт хожих байлаа. Бид үнэхээр сайн тоглож, боломж бүрдүүлсэн. Иймээс үүнийг илүү сайн үр дүнтэй дуусгаж болох байсан. Багийнхаа бүх хүмүүст талархал илэрхийлье. “

А.Миранчук Оросыг аварч, Итали хэсгээсээ гарлаа

Финланд 0:1 ОХУ

Хэсгийн шатны хоёр дахь тоглолт үүгээр эхэллээ. Эхний тоглолтдоо тэс өөр үр дүн хүртсэн хоёр баг энэ удаад харилцан адилгүй зорилго тээж талбайд гарсан нь дамжиггүй. Учир нь оросуудад зөвхөн хожил хэрэгтэй бол финландууд оноо авах нь чухал байв. Таамаг ёсоор ч тоглолт эхэллээ. Оросууд санаачлагыг авч, сул орон зайг эрэлхийлж байв. Иймдээ ч эхний хагасын төгсгөлд Италийн “Аталанта” клубын довтлох чиглэлийн хагас хамгаалагч Алексей Миранчук өөрийн ур чадварыг гайхуулж буй мэт ганган гоолыг орууллаа. Хүссэн үр дүндээ хүрсэн оросууд үлдсэн хугацаанд сайн тоглолтоо хадгалснаар эхний оноогоо авлаа. Тэд хамгийн сүүлд 2012 оны Европын аваргын нээлтийн тоглолтод Чехийг хожсоноос /4:1/ хойш анх удаа ялалт байгуулжээ.

Гоол орж буй мөч

Гоолын эзэн Алексей Миранчук “Тийм ээ. Би гайхалтай гоол оруулсан. Гэхдээ энэ тийм ч чухал зүйл биш. Бид өнөөдөр зайлшгүй хожих шаардлагатай байсан. Иймээс бүгд л маш их хичээж тоглолоо. Гурван оноогоо ч авч чадлаа. Одоо энэ эрчээ алдахгүй байх хэрэгтэй. Учир нь энд зөвхөн шилдгүүд л цугларсан. Тиймээс тоглолт бүрт сайн байх нь чухал.”

Тоглолтын эхэнд финланд залуу Жоель Поханпало хаалганы торыг мялаасан ч тооцогдоогүй билээ. Энэ талаар багийн анд Паулус Арахури “Түүнийг хэр их зайтай отонд орсныг мэдэхгүй л дээ. Гэхдээ л бид тэргүүллийг авахад ойрхон байсан шүү. Ер нь тамирчид гоол ороход асар их эрч хүчийг мэдэрдэг. Харин тооцоогүй бол тэр эрч хүчийг сорох шиг л болдог. Вар өнөөдөр бидний талд байсангүй. Гэхдээ би залуустаа сэтгэл хангалуун байна. Хэдийгээр оросууд сайн байсан ч бидэнд хожих боломж байлаа шүү дээ.”

Тоглолтын тойм

Турк 0:2 Уэльс

Тэмцээн эхлэхээс өмнө хамгийн шилдэг хамгаалалттай багийн нэгээр Турк нэрлэгдэж байлаа. Харин шүгэл дуугарсан цагаас тэд хараахан тийм байсангүй. Өмнөх тоглолтод гурван гоол алдсан тэд өнөөдөр хэрхэн хамгаалах нь сонирхол татаж байлаа. Тоглолтын эхнээс л Уэльсийн сүпер хослол болох Гарэт Бэйл, Аарон Рамси туркын хамгаалагчдыг ядах юмгүй аргалж байлаа. Энэ ч утгаараа 42 дахь минутад Гарэт Бэйлийн дамжуулалтаар Аарон Рамси салхийг хагаллаа. 

Сонирхуулахад, өмнө нь түүнийг гоолдсон тохиолдолд хэн нэгэн алдартан нас бардаг гэсэн статистик үргэлжилж байсан билээ. Гэхдээ энэ шөнө юу ч болсонгүй шүү. 

Хэсгээс гарахын тулд зайлшгүй оноо хэрэгтэй байсан туркууд үлдсэн хугацаанд бөмбөгийг илүүтэй эзэмшиж довтолж байсан ч төдийлөн аюул тарьж чадсангүй. Эсрэгээрээ Уэльсийн сөрөг довтолгоо аюултай болж байв. Иймдээ ч тоглолтын сүүлийн минутад Коннор Робертс эцсийн цэгийг тавьсан юм. Үдшийн шилдгээр багийн ахлагч Г.Бэйл тодорчээ. Гэхдээ тэрбээр энэ тэмцээний анхны 11 метрийн торгуулийн цохилт алдсан эрхэм болсон юм.

Тэрээр энэ талаар “Бид өнөөдөр хожлын төлөө талбайд гарсан. Ялалт байгуулсандаа баяртай байна. Мэдээж хэрэг би торгуулийн цохилт алсдсандаа бага зэрэг сэтгэл гонсойсон. Гэхдээ би үргэлжлүүлэн сайн тоглохыг хичээсэн. Иймдээ ч хоёр дахь дамжуулалтаа хаяж чадлаа. А.Рамсигийн хувьд тэр хэд хэдэн удаа торгуулийн талбай руу нэвтэрж орж байсан. Үүнийг нь би анзаарсан. Бидний ойлголцол сайн байлаа.”

11 метрийн торгуулийн цохилт

Энэ тоглолт ЕАШТ-ий 300 дахь тоглолт болж түүхэнд үлдлээ.

Туркын шигшээ багийн дасгалжуулагч Шенол Гүнеш “Уэльсчүүд сайн байлаа. Ялангуяа урд талын гурав нь үнэхээр үр дүнтэй байж чадлаа. Тэд хэсгээс гарах сайхан боломжтой боллоо. Харин бид тоглолтыг тааруу эхлүүлсэн. Гэхдээ бага багаар хэмнэлээ олж эхэлсэн. Үүний дараагаар олон ч боломж үүсгэлээ. Гэвч гоол оруулж чадсангүй.”

Тоглолтын тойм

Итали 3:0 Швейцарь

Энэ өдрийн сүүлийн тоглолт италичуудын давамгайллаар өндөрлөлөө. 26 дахь минутад Марко Верратиг орлон тоглож буй Мануэль Локателли Доменико Берардигийн гайхалтай дамжуулалтыг асуудалгүй төгсгөв. Гэхдээ онооны самбар дахь түүний гоол энэ хүрээд дууссангүй. Хоёрдугаар хагас эхлээд удалгүй тэрбээр торгуулийн шугамны гаднаас хаалгачийн зүүн буланд гайхалтай нэгэн цохилтоор бэлэг барьж тоог улам холдууллаа. Үлдсэн хугацаанд төдийлөн онцлох үйл явдал бололгүй тоглолт дуусах шатандаа орж байхад “Лацио” клубын довтлогч Чиро Иммобиле тэмцээний хоёр дахь гоолоо нэр дээрээ бүртгүүлж чадсан юм. Ийнхүү Роберто Манчинигийн залуус хэсгээс гарах эрхээ өвөртөллөө. Тэд хэсгийн сүүлийн тоглолтоо Уэльсийн эсрэг хийж хэдээр гарахаа шийдэх юм. 

Гэхдээ сайны хажуугаар саар мэдээ ч тэдэнд байлаа. Тоглолтын эхлэлд туршлагатай төвийн хамгаалагч Жоржио Кьеллинигийн гуянд зовуурь мэдрэгдсэн учир талбайг орхисон юм. Тэрээр маргааш өглөө Флоренцэд эмчийн үзлэгээр орохоор болжээ.

Тоглолтын шилдгээр Мануэль Локателли тодорсон юм. Итали залуу өмнө нь шигшээ багийн төлөө 11 тоглолтод оролцохдоо нэг гоолыг оруулж байсан бол өнөөдөр хоёрыг нэмлээ. 

Тэрбээр тоглолтын дараа “Шилдгээр нэрлэгдсэндээ баяртай байна. Гэхдээ би үүнийг багийхантайгаа хуваалцахыг хүсч байна. Учир нь бид нэг хамт олон шүү дээ. Эхний гоолыг би гэр бүлдээ зориулсан. Берардид бөмбөгөө дамжуулсны дараа би түүнийг юу хийхийг сайн мэдэх учир торгуулийн шугам руу дагаж гүйсэн. Ингээд л гоол орсон. Харин хоёр дахь гоолыг Италийн хөгжөөн дэмжигчдэд зориулсан юм. Учир нь бид тэднийг баярлуулахыг төлөө л тоглодог шүү дээ.”

Италичууд сүүлийн 10 тоглолтдоо гоол алдсангүй. Тэд энэ хугацаанд нэг тоглолтод хоёроос дээш гоол дунджилж нийт 31-ийг оруулжээ. Мөн 2018 оны 9 сард Португалд хожигдсоноос хойш 29 тоглолт дарааллан ялагдлын амтыг мэдрээгүй байна.

https://www.youtube.com/watch?v=3P41NnCrjiY
Тоглолтын тойм

Жанлуижи Буффон

Хүндэт 17 настай Жанлуижи,
Эрээнтэй бараантай амьдралын олон даваа нугачааг туулж, олон алдаа эндэл гаргасан 41 настай нэгэн эр энэ захидлыг чамд бичиж сууна.

Чамд дуулгах сайн болон муу мэдээ надад байна.
Би чамтай чиний сэтгэл зүрхний чинь тухай ярилцмаар байна.
Тийм ээ, чиний зүрх. Итгэнэ үү байна уу өөрөө мэд. Чамд тийм зүйл байгаа.

Муу мэдээнээс нь эхэлье. Чи одоо 17 настай. Жинхэнэ хөлбөмбөгч болох гээд хөл чинь газар хүрэхгүй явж байгааг би мэдэж байна. Яг мөрөөдөж байсан шигээ. Чи өөрийгөө том эр хүн болчихсон, бүхнийг ойлгоод мэдчихсэн гэж бодож байгаа. Гэхдээ юу гээч найз минь, чамд мэдэх юм түй ч байхгүй.

Хэдхэн хоногийн дараа чи Сери А-гийн анхны тоглолтоо Пармагийн өмсгөлтэй хийнэ. Айна эмээнэ гэдгийг мэдэхгүй 17-той жаал.
Уг нь чи орой нь гэртээ харьж халуун сүүгээ уугаад л орондоо орох ёстой. Гэтэл чи яана гээч? Примавера (өсвөрийн баг)-гийн найзтайгаа хамт шөнийн клуб орно.

Мэдээж чи ганцхан пиво л ууна биздээ?
Үгүй чи тэгэхгүй. Чи хэтрүүлнэ. Шугам давна. Чи киноны дүрд тоглоно. Чанга залуу.

Хэцүү дарамттай нөхцөл байдалд орохоороо чи ихэнхдээ ингэж авирладаг. Яагаад ингэдэг гэдгээ ч мэддэггүй. Нэг их удалгүй чи баарны гадна гарчихсан цагдаа нартай шөргөөцөлдөөд зогсож байна. Шөнийн нэг цагт шүү.Зүгээр л гэртээ харь жаалаа. Орондоо ор.
Тэгээд гуйж байна. Битгий л цагдаагийн машины дугуй руу шээж үзээрэй. Цагдаа нарт тэр үйлдэл чинь таалагдахгүй. Клубын удирдлагад чинь ч гэсэн. Бүтээж босгосон бүхнээ чи энэ мунхаг үйлдлээрээ нөгмөсөн нураах дөхнө.

Ийм утгагүй, ухаангүй бодлогогүй үйлдлийг чи заримдаа ямар ч шалтгаангүй хийдэг. Дотор чинь ямар нэг юм шатаж, нэг л мэдэхэд чи хийчихсэн байдаг.

Хүчирхэг, өөрийнхөөрөө, баригдмал биш гэдгээ чи багийнхандаа харуулж байна гэж бодох боловч үнэндээ тийм биш. Энэ бол ердөө л чиний өмсөж байгаа баг.

Хэдхэн хоногийн дотор чи үргэлж хүсдэг байсан гурван зүйлээ өөрийн болгоно. Гэхдээ хүссэн юм хүзүүгээр татна гэдэг үг байдгийг санаарай. Юм болгон хоёр талтай.

Дурласан зүйл чинь чиний дайсан ч болж болно.
Мөнгө, алдар нэр тэгээд чиний мөрөөдлийн ажил.
Энэ гурав гэнэтхэн л атганд чинь ороод ирнэ.
Айж сандраад байх аюултай юм энд юу байна гэж чи бодож байгаа байх?

Парадокс гэж сонсож байсан уу? Тэгвэл одоо чи мэднэ.
Тиймээ, хаалгач өөртөө итгэлтэй байх хэрэгтэй.
Арслангийн зүрхтэй байх ёстой. Айдас эргэлзээ үгүй.
Ур чадвар сайтай хаалгач уу эсвэл улаан галзуу зоригтой хаалгач уу гэж асуувал ямар ч дасгалжуулагч тэр солиотой зоригтой новшийг эргэлзээгүй сонгоно гэдэгт би итгэлтэй байна.
Гэтэл юу гээч. Хүн хэтэрхий их зоригтой болоод ирэхээрээ хэн гэдгээ мартчихдаг юм. Тэд оюун бодлоо огоордог. Сэтгэл зүрх нь сэмэрдэг. Хөлбөмбөгөөс өөр юм бодохгүй ингэж нихилист амьдарвал яваандаа сүнс чинь сарниж алга болж эхэлнэ.
Эцэст нь сэтгэл гутралд идэгдэж орноосоо ч босох тэнхэлгүй хүн дүрстэй сүг болно.
Инээ инээ. Чамд одоо инээдтэй санагдах нь аргагүй. Гэхдээ санаж аваарай. Яг ийм зүйл чамд тохиолдоно. Тэгээд хэзээ гээч. Ид залуу насан дээр чинь.

Амьдрал, карьерын дээд оргилд гарсан үед чинь. Чи Ювентусын үндсэн хаалгач. Бас Италийн шигшээ багийн номер нэг. Амьдралаас хүсэж болох бүхнээ өөрийн болгосон байхад чинь тохиолдоно.
Чамд мөнгө байна. Хүндлэл байна. Хүмүүс чамайг бүр Супермэн гэж дуудна.
Гэхдээ чи Супермэн бишээ. Чи бусадтай л адилхан мах цуснаас бүтсэн хүн. Хүн хүндээ бүр эмзэг нэгэн. Энэ ажил, мэргэжлийн спорт, хүнийг робот болгож хувиргадаг. Нэгэн хэвийн хэвшмэл амьдралдаа хүлэгдэж хүн хоригдол нь болдог.
Бэлтгэлдээ явна. Гэртээ ирнэ. Зурагт үзнэ. Унтана. Маргааш нь ахиад давтагдана. Чи ялна. Эсвэл ялагдана. Маргааш нь ахиад л бэлтгэл.
Нэг өглөө босоод бэлтгэлдээ явах гэтэл хөл чинь өөрийн мэдэлгүй чичирч эхэлнэ. Ямар ч хяналтгүй. Хамаг бие чинь сульдаж бүр машинаа ч барих тэнхэлгүй болно.
Ядаргаа эсвэл ханиад хүрснээс болсон байх гэж бодоод тоохгүй байх чинь буруу. Учир нь нөхцөл байдал илүү дордоно. Унтаад л баймаар санагдана чамд. Өөр юу ч хиймээргүй. Орноосоо ч босмооргүй. Юм ч идмээргүй.
Бэлтгэл дээр ганц хаалт хийх гэж чи хамаг эд эс, булчин шөрмөсөө хүчлэхээс өөр аргагүйд хүрнэ. Бүхэл бүтэн долоон сар. Долоон сар чи ийм байдалтай байна. Энэ хугацаанд чиний амьдралд аз жаргал, баяр баяслын үртэс ч байхгүй. Үзэхийн ч төдий.
Энэ хүргээд түр завсарлая хоёулаа.
Учир нь үүнийг уншаад толгойд чинь ямар бодол төрж байгааг би мэдэж байна.
Чи бодож байгаа. “Юу гэсэн үг вэ? Байж боломгүй юм. Би чинь өөдрөг зантай. Төрөлхийн лидер. Ювентуст тоглоод сая саяыг олж байгаа юм бол амьдрал минь ийм байх боломжгүй. Юуны чинь сэтгэл гутрал вэ?”
Тэгвэл би чамаас нэг чухал асуулт асууя. Чи яагаад амьдралаа хөлбөмбөгт зориулахаар шийдсэн юм, Жижи? Санаж байна уу?
Тома Н’Коногоос болсон л гэж битгий хэлээрэйдээ. Тэрнээс илүү гүн зүйл бий. Ахиад сайн бод. Хором мөч бүхнийг эргэн сана. Дурсамжаа онгич.

Чи 12 настай байсан.
1990 оны Дэлхийн аварга. Тийм. Италид болсон.
Сан Сирод явагдсан Аргентин – Камеруны нээлтийн тоглолт. Тийм.
Тэр тоглолтын үеэр чи хаана, юу хийж байлаа? Нүдээ ань. Төсөөл. Чи зочны өрөөндөө сууж байна, ганцаараа. Найзууд чинь хаачсан юм? Нөгөө хаа ч явсан салдаггүй найзууд чинь. Санахгүй байна аа.
Эмээ чинь гал тогоонд өдрийн хоол хийж байна. Үдийн нар шарж байсан ч гэсэн эмээ чинь бүх цонхоо хаагаад битүүлчихсэн. Яагаад юм бүү мэд. Өрөөнд хав харанхуй. Ганцхан зурагтны шар гэрэл л цацарна.
Чи юу харж байна?
Өмнө нь огт сонсож байгаагүй хачин орны нэр. КАМЕРУН.
Камерун гэж хаана байдгийг чи мэдэхгүй. Ийм газар байдгийг одоо л мэдэж байна. Мэдээж чи Аргентинийг мэднэ. Марадона. Батиста.
Гэхдээ л Камеруныханд нэг тийм ид шидийн гэмээр онцгой зүйл байв. Юу гэдгийг нь чи мэдэхгүй. Зуны халуун нар шатаж байхад хаалгач нь бүр өмд цамцтайгаа. Халууцаж байгаа ч юм алга. Урт хар өмдтэй. Ягаан захтай урт ногоон цамцтай. Хөдөлж байгаа, үсэрч байгаа, өөртөө итгэлтэй байгаагий нь. Живэр сахал нь зохисон гэж жигтэйхэн.
Нэг тийм сэтгэл зүрх соронзодсон зүйл түүнд байв. Хэлж тайлбарлахын аргагүй.
Чиний харж байсан хамгийн тасархай залуу.
Тома Н’Коно гэж нэрийг нь тайлбарлагч дурдахад чи амандаа давтан хэлнэ.
Тэгээд ид шид.
Аргентинийг булангийн цохилт хийхэд Тома үсэрч очоод бөмбөгийг агаарт 25 метр хол хатгав. Итгэмээргүй.
Яг энэ мөчид л чи үлдсэн амьдралдаа юу хийхийг хүсэж буйгаа мэдсэн.


Чи зүгээр ч нэг хаалгач болохыг хүсээгүй.
Яг л Тома шиг хаалгач болохыг хүссэн.
Эрх чөлөөтэй, эрэлхэг, эрэмгий, дайчин.
Энэ тоглолтын минут секунд бүрээр чи өөрийгөө олсон. Хэн гэдгээ мэдэрсэн. Чиний амьдрал нүдний чинь өмнө бичигдэж байв. Камерун гоол оруулж тэргүүлж эхлэхэд чи тэднийг гоол алдчих вий гэхээс байж ядан бачимдсан.
Зүрх чинь амаар чинь гарах шахна. Амьсгал чинь давчдана.
Орноосоо чи үсэрч буугаад хоёрдугаар хагасыг зурагтны урдуур холхиж өнгөрүүлнэ. “Гоол л битгий алдаасай” гэж чи залбирна. Сүсэглэнэ. Камеруны хоёр дахь тоглогч улаан авч хөөгдөхөд чи бүр орох байх газраа олж ядна.
Тоглолтыг үзэх нь байтугай сонсох ч тэнхэл чинь хүрэхгүй.
Тэгээд сүүлийн таван минутыг зурагтны ард солиотой юм шиг суугаад өнгөрүүлнэ. Дууг нь хаачихсан. Хэдэн секунд болоод л урагшаа өнгийж юу болж байгааг харчихаад буцаад сууна.
Тэгээд нэг хартал Камеруныхан нэгнээ тэврэн баярлаж байв. Тийм ээ. Чи шууд л гадагшаа гүйж хараад таарсан эхний хүүхдээсээ асууна.
“Камеруныг харсан уу? Тэдний яаж хожсоныг харсан уу?”
Чамтай адилхан Камеруны фэн болчихсон хоёр ч хүүхэд байв. “Тийм ээ. Камерун урагшаа”
Тэр өдөр чиний дотор гал бий болсон. Дүрэлзэх цаг нь болоогүй ч бөхөхөөргүй баттай ассан гал. Камерун гэж байдаг юм байна. Тома Н’Коно гэж байдаг юм байна
Тэгвэл одоо би дэлхийд Буффон гэж байдгийг харуулна. Батална.
Энэ л чиний хөлбөмбөгч болсон шалтгаан. Мөнгө, алдар нэр, автомашин биш.
Тома Н’Коно.
Түүний айдасгүй, өөрийнхөөрөө, өвөрмөц байгаа байдал. Түүний зүрхэн дэх гал. Чи галыг нь харсан. Тэгээд өөртөө бас асаахыг хүссэн. Нэг юмыг санаж яв. Мөнгө, нэр алдар гол зорилго биш.
Хэрэв чи зүрх сэтгэлээ зоргонд нь хаяж, хөлбөмбөгөөс өөр зүйлээс урам зоригийг эрж хайхгүй бол уруудна.
Эргэн тойрныхоо орчлон ертөнцийг сониуч нүдээр харж бай. Залуу байгаа дээрээ. Энэ л миний чамд өгөх зөвлөгөө. Ийм байвал чи өөрийгөө болоод гэр бүлээ зовоохгүй байж чадна. Ядаж л зүрхийг нь шархлуулахгүй.
Хаалгач хүн хатан зоригтой байх хэрэгтэй. Үнэн.
Гэхдээ энэ чинь их зантай, үл тоомсорлогч бай гэсэн үг биш, Жижи.
Сэтгэл гутралын ангалд байхад чинь хачин хэрнээ гайхалтай зүйлс чамд тохиолдож эхэлнэ. Нэг өглөө чи тогтсон замаасаа гажиж, Турины очиж байгаагүй дүүрэгтээ, орж байгаагүй ресторандаа хоол идэхээр шийднэ. Зам мурийна. Тэгж явахдаа чи урлагийн музейн дэргэдүүр өнгөрнө. Өлгөсөн зарлал нь анхаарлыг чинь татна.
“ШАГАЛ”
Түүний хэн болохыг чи мэдэхгүй. Үнэндээ урлагийн талаар мэдэх зүйл чамд огт үгүй.
Гэхдээ юу гээч Жижи…
Чамд хийх ажил, мэдэх зүйлс байгаа.
Чи өөрийгөө олох замдаа явж байна.
Чи бол Буффон.
Гэхдээ Буффон гэж хэн юм?
Чи үнэндээ хэн юм бэ?
Чи өөрийгөө мэдэх үү?

Энэ бол захидлын минь хамгийн чухал хэсэг. Тэр өдөр тэр музей рүү чи ороx ёстой. Амьдралыг чинь бүхэлд нь өөрчлөх шийдвэрээ гарга.
Хэрэв музей рүү оролгүй, хөлбөмбөгчний амьдралаа цааш үргэлжлүүлбэл, супермэн чигээрээ үлдвэл, сэтгэл зүрх чинь торонд хоригдсон чигтээ зэвэрч, хэн гэдгээ чи хором хормоор мартана.
Харин дотогш орвол хана дагуу өлгөсөн Шагалын зуу зуун зургийг үзэх болно. Цэнхэр, ногоон, улаан өнгөнүүд. Гэхдээ ихэнх нь чамд онцгой сэтгэгдэл төрүүлэхгүй. Зарим нь сонирхолтой, зарим нь уйтгартай, зарим нь ойлгомжгүй.
Тэгж алхаж яваад нэг зурагны өмнө чи зог тусан зогсоно. Тэр мөчийг чи хэзээ ч мартахгүй. Хамаг бие чинь халуу дүүгж, амьсгаа чинь дээрдэнэ. Яг л аянганд цохиулсан мэт.
Зургийн нэр. “Алхсан нь”
Эрэгтэй, эмэгтэй хоёр цэцэрлэгт хүрээлэнд зугаалж байна. Эргэн тойронд нь мод. Цаана нь байшингууд. Гэхдээ энгийн нэг салхилалт биш. Ид шидийн зугаалга. Эмэгтэй нь тэнгэр өөд яг л сахиулсан тэнгэр мэт нисэж харин эрэгтэй нь гарыг нь атган газар дээр зогсож байна. Хоёул инээмсэглэнэ.
Яг л зүүд мөрөөдөл шиг. Хир буртаггүй хүүхдийн төсөөлөл шиг.
Энэ зураг зүрхэнд чинь булагдсан нэгэн зүйлийг амь оруулна. Улирч одсон хүүхэд насны чинь мэдрэмж. Илүү дутуу зүйлгүй энгийн л аз жаргал.
Тома Н’Коно бөмбөгийг 25 метр хол хатгахад төрсөн мэдрэмж.
Эмээ чинь гал тогооноос “Хоолоо идээрэй” гэж дуудахад төрсөн мэдрэмж.
Сүүлийн шүгэл хурдан дуугараасай гэж харанхуй өрөөнд зурагтны өмнө залбирч байсан мэдрэмж.
Цаг хугацааны явцад бид энэ мэдрэмжээ мартаж, харах өнцөг маань өөрчлөгддөг.
Музей рүү маргааш өдөр нь ч гэсэн бас очоорой. Мартаж болохгүй шүү.
“Өчигдөр чи үзчихээгүй билүү?” гэж тасалбар түгээгч тохуурхаж асуусан ч хамаагүй. Бүү тоо. Дотогш ор.
Энэ зурагнаас чи аз жаргалыг олох болно. Бас амар амгаланг.
Сэтгэлийн дарамтыг чинь нимгэлэх үүнээс илүү сайн эм гэж үгүй. Үзэх тоолондоо цээж чинь хөнгөрч, зурган дээрх бүсгүйтэй адил өөдөө, тэнгэр лүү, хөөрч буйгаа чи мэдэрнэ.
Заримдаа би боддог юм. Бидэнд зориулагдсан заяа тавилан, хувь төөрөг гэж байдаг байх. Хоорондоо холбоотой мэт хэлж тайлбарлахын аргагүй олон сайхан зүйлс амьдралд тохиолддог. Үл үзэгдэх шижмээр холбогдсон. Энэ бол тэдний нэг.
Пармагийн залуу тоглогч байхдаа чи нэг бодлогогүй алхам хийнэ. Үлдсэн амьдралд чинь арилшгүй хар толбо болон үлдэх ухамсаргүй үйлдэл. Нэг том тоглолтын өмнө чи өөрийгөө зоригтой, хүчирхэг, манлайлагч гэдгээ бусдад харуулахын тулд өмсгөл дээрээ ингэж бичнэ.

“Хулчгаруудад хутганы ир”


Дунд сургуульд байхдаа чи энэ үгийг анх ширээн дээр сийлсэн байхыг харсан.
Чамд энэ үг дайн тулааны уухай шиг санагдсан.
Гэтэл үнэндээ хэт-баруунтан фашистуудын уриа болохыг нь чи мэдээгүй.
Энгэр дээрээ ингэж бичсэнээрээ чи өөртөө болоод гэр бүлдээ асар их асуудал дагуулна. Шүүмжлүүлнэ. Сүрдүүлэгдэнэ.
Гэхдээ зүгээрээ. Хүн л болсон хойно алдаж эндэлгүй яах вэ. Харин гаргасан алдаанаасаа суралцаж төлөвших хэрэгтэй.
Алдаа бол “Чи болоогүй байна” гэсэн амьдралын сургамж. Сануулга.
Чамд ийм ухамсрын шанаа хэрэгтэй. Учир нь мэргэжлийн хөлбөмбөг хүнийг амархан өөрчилдөг. Өөрийгөө өргөмжилж, бусдаас онцгой гэж бодоход хүргэдэг. Чи тийм биш. Баарны зөөгч, байрны чинь цахилгаанчин чамаас ямар ч ялгаа байхгүй. Адилхан л амьдралын төлөө явж байгаа хүмүүс.
Ийм нүдээр ертөнцийг харж эхэлсэн өдрөө чи ахин төрнө. Чи тэдэнтэй насан туршийн найзууд болно.
Хорвоо дээр хүн болгон ижил. Хэнийг ч бүү өргөмжил бас хэнийг ч бүү басамжил. Энэ хандлага чамд зүг чигээ олоход чинь тусална. Сэтгэл гутралыг чинь ч эмчилнэ. Яг одоо чамд үүнийг ойлгоход ярвигтай санагдаж байгааг мэдэж байна. Гэхдээ санаж яв. Сул талаа хүлээн зөвшөөрч, дүр эсгэж далдлахгүй байна гэдэг л жинхэнэ зориг.
Амьдралын бэлгийг чи авах эрхтэй. Жижи. Бусадтай л адил. Үүнийг бүү мартаарай.
Орчлон ертөнц гэдэг хачин шүү. Бүх юм хоорондоо хэлхэлдэж холбогдсон байдаг. Бидний мэдэхгүй жимээр. Үүнийг ойлгох нас чинь одоохондоо ирээгүй байна. Цаг нь ирэхээр өөрөө тунгаана биз.
Ганцхан юманд л би харамсаж явдаг. Энэ бүхнийг арай эрт ухаарахгүй яавдаа гэж. Магадгүй энэ л Буффоныг Буффон болгодог зүйл байх. Туулсан зам нь л хүнийг хэн бэ гэдгийг тодорхойлдог шүү дээ. Эцсийн эцэст.
Дотор чинь дүрэлзэх гал 41 насанд чинь ч унтрахгүй гэдгийг амлаж байна, Жижи. Төөнөсөөр байх болно.
Чи сэтгэл ханахгүй. Тайвшрахгүй. Дэлхийн аваргын цомыг өргөсөн ч гэсэн илүү ихийг хүснэ.
Нэг ч гоол алдалгүй бүтэн улирлыг өнгөрүүлэх мөнхийн зорилгодоо тэмүүлсээр л байх болно. Биелэхэд хэцүү. Гэхдээ л урагшлах хүч өгөхөд хангалттай. Хэний ч хүрээгүй оргил руу чи үргэлж хараагаа бэлчээсээр ирсэн. Чи хэзээд ийм л байсан. Иймээрээ л дуусна.
Удинед байдаг авга ахындаа зочилсон анхны өвлөө санаж байна уу? Эсвэл үүнийг зөвхөн уйтгар гунигаар дүүрэн 41 настай эр л эргэн дурсах ёстой гэж үү?
Чи дөрвөн настай байсан. Хэзээ ч цас харж байгаагүй. Тэгээд өглөө сэрээд хөшгөө нээтэл юу байлаа?
Цав цагаан. Үлгэрийн орон. Зүүд мөрөөдөл.
Чи орноосоо үсэрч буугаад унтлагын хувцастайгаа шууд л гадагшаа гүйж гарсан. Цас гэж юу болохыг ч чи мэдээгүй. Гэхдээ гайхсан уу? Үгүй. Бодсон уу? Үгүй. Хүрмээ өмссөн үү? Үгүй.
Шууд л цасан овоолго руу үсрээд л орчихсон.
Ямар ч айдасгүй. Ямар ч эргэлзээгүй.
“Жанлуижи!!!!!! Буцаад ир! Хүрмээ өмс!”
Эмээгийн чинь дуу хадна.
Чи нов нойтон. Дүүрэн цас.
Цалгисан инээд.
Дараа нь чи долоо хоног халуурсан.
Гэхдээ ямар хамаа байна.
Хэнд хамаатай юм. Шууд л цас руу үсэр.
Энэ бол жинхэнэ чи.
Чи бол Буффон.
Чи дэлхий ертөнцөд байдаг гэдгээ харуулна.

2019.10.14 Эх сурвалж: The Players Tribune